Piana zamkniętokomórkowa to, jak wskazuje jej nazwa, pianka w której komórki są zamknięte. Wypełnione są poroforem, gazem szlachetnym, który służył do spienienia mieszanki. Dzięki zamknięciu pęcherzyków piana jest hydroizolacyjna i nienasiąkliwa, a przy tym znakomicie izoluje termicznie. To ostatnie zapewnia gęstość pianki, która wynosi 30/40 kg/m3 (a nawet 60 kg/m3 przy izolacji zewnętrznej dachowej).
Pianę zamkniętokomórkową nanosi się w kilku warstwach. Grubość jednej po spęcznieniu nie powinna przekraczać 3-4 cm. Ponieważ po nałożeniu piana zwiększa swoją objętość około pięćdziesięciokrotnie, to znakomicie wypełnia i izoluje szczeliny.
Stosuje się ją do izolacji fundamentów, dachów, poddaszy i podłóg pod ogrzewanie podłogowe.
Piana otwartokomórkowa tworzy gąbczastą, ale dość sztywną warstwę izolacyjną wypełnioną powietrzem. Jest znacznie lżejsza od piany zamkniętokomórkowej – jej gęstość to około 12 kg/m3.
Aplikowana jest przeważnie w jednej grubszej warstwie, której grubość dochodzi do ok. 15 cm. Ponieważ zwiększa swoją objętość stupięćdziesięciokrotnie, idealnie wypełniając szczeliny i inne trudno dostępne miejsca. Powinna być chroniona od wilgoci.
Stosuje się ją do izolacji stropów, poddaszy, ścian działowych i podłóg.